นิทานพลิกชีวิต : พ่อค้าไม้

มีคนตัดต้นไม้คนหนึ่งรับจ้างตัดต้นไม้รับค่าจ้างตามจำนวนต้นไม้ที่ตัดได้ซึ่งตัวเขาก็ชอบงานนี้

วันแรกที่เขารับงานกับนายจ้าง เขาตัดได้ 18 ต้น ซึ่งนายจ้างก็ชื่นชมเขามากและเขาก็ตั้งใจว่าวันพรุ่งนี้เขาจะตัดให้ได้เยอะกว่าวันนี้อีก

พอมาวันที่ 2 เขาก็ตัดต้นไม้ด้วยพลังกายพลังใจทั้งหมดที่เขามี แต่ปรากฎว่าเมื่อหมดวันเขาตัดได้เพียง 15 ต้น เขาก็คิดว่าอาจจะด้วยอากาศร้อน เทวดาไม่เป็นใจเลยได้น้อยกว่าเมื่อวาน พรุ่งนี้เอาใหม่

พอวันที่ 3 เขาก็ออกไปตัดต้นไม้อีกทั้ง วันเขาทุ่มเทกำลังกายกำลังใจเป็นอย่างมากในการตัดต้นไม้ แต่พอหมดวันปรากฎว่าเขาตัดได้เพียง 5 ต้น ในที่สุดเขาก็เกิดความท้อแท้ตั้งใจว่าจะไปบอกกับนายจ้างว่าเขาจะเลิกแล้วไม่ทำแล้ว เขาคงไม่เหมาะกับอาชีพนี้แล้ว

นายจ้างเขาก็ถามเขากลับว่า "เธอได้ลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่" คนตัดต้นไม้ก็ตอบว่าเขาไม่มีเวลาไปลับขวานหรอก เพราะยุ่งอยู่กับการตัดต้นไม้

นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า สาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้เขาได้ผลงานลดลงเรื่อยๆอาจไม่ใช่เขาไม่มีกำลังใจ กำลังกาย หรือความเพียรพยายามหรอก ซึ่งหลายๆคนเป็นแบบนี้แล้วมาบอกว่าตัวเองไม่คู่ควรไม่เหมาะกับงานนี้

มันอาจจะเหมือนกับนิทานเรื่องนี้ก็ได้ ว่าเรา "ลับขวานครั้งสุดท้าย หรือเราเรียนรู้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่"

หลายๆคนเข้าใจว่าเรียนรู้แค่ครั้งเดียวจะใช้ได้ตลอดชีวิต มันเป็นความคิดที่ผิดมาก เพราะโลกเราเปลี่ยนแปลงไวมาก อย่างที่เห็นชัดๆก็เรื่องของโควิดที่ทำให้ใครหลายๆคนล้มลง ไหนจะภัยธรรมชาติน้ำท่วม เรื่องการเมือง สงครามอะไรอีกหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นบนโลกของเรา

ถ้าใครคิดว่าเรียนรู้แค่ครั้งเดียวจบมาแล้วใช้ได้ตลอดชีวิตถือว่าเป็นความคิดที่อันตรายมากๆสำหรับคนๆนั้น