นิทานพลิกชีวิต : ตะปู

มีเด็กชายคนหนึ่งมีนิสัยขี้โมโหโกรธง่ายมาก พ่อเขาก็เลยสอนเขาโดยการให้ตะปูไปถุงหนึ่ง แล้วบอกว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ลูกโกรธหรือโมโห ให้เอาตะปูไปตอกที่รั้วหลังบ้าน 1 ดอกแทนความโกรธที่เกิดขึ้น 1 ครั้ง

ปรากฎว่าวันแรกเด็กคนนี้ตอดตะปูไป 39 ดอก และวันที่ 2, 3, 4… ไปเรื่อยๆ แต่มันลดลงในทุกๆวัน จนกระทั่งวันหนึ่งเขามาบอกกับพ่อเขาว่า ไม่ต้องตอกตะปูแล้วเพราะเรารู้เท่าทันความโกรธแล้ว

จากนั้นพ่อเขาก็สอนต่อว่า ถ้างั้นเอาใหม่ ถ้าเมื่อไหร่ที่ลูกโกรธแล้วสามารถควบคุมความโกรธได้ ให้ไปถอนตะปูออกทีละตัว จนกระทั่งวันหนึ่งเขาก็มาบอกพ่อว่าตอนนี้เขาถอนตะปูออกหมดแล้วนะ

พ่อเขาก็พาเขามาดูรั้วที่เขาใช้ตอกตะปู แล้วถามว่าลูกเห็นอะไรไหม

ลูกก็บอกว่าตอนนี้รั้วมีแต่รูตะปูอยู่เต็มไปหมดพ่อจึงสอนว่า ทุกครั้งที่ลูกตอกตะปูลงไปมันจะก่อให้เกิดรอยแผลเสมอ ถึงแม้ลูกจะถอนมันออกแล้วก็ตาม รอยของมันก็ยังคงอยู่อย่างนั้น

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

เวลาที่เราไปทำร้ายใครด้วยความโกรธ ความโลภ หรือความหลงของเรา โดยจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม มันจะไปสร้างรอยแผลขึ้นในใจเขาเสมอ ต่อให้เราไปขอโทษ แต่ความรู้สึกหรือรอยแผลนั้นจะยังคงอยู่ เพราะฉะนั้น ก่อนที่เราจะพูดหรือทำอะไรลงไป ให้ยั้งคิดสักนิดว่าสิ่งนั้นจะไปทำร้ายคนอื่นหรือเปล่า โดยให้คิดถึงว่าถ้าหากว่าคนที่ถูกกระทำคนนั้นเป็นเรา เราจะรู้สึกอย่างไร